Przekleństwo nadmiernej odpowiedzialności

Nadmierne poczucie odpowiedzialności jest (często nieuświadomioną) bolączką wielu osób.

Trudno się z nią żyje, niełatwo się z nią rozstać. Czasem życie musi naprawdę mocno kopnąć w rzyć, żeby nadmiernie odpowiedzialny ocknął się wreszcie ze swojego katatonicznego snu.

Jak rozpoznać, że bierze się na swoje barki więcej niż to konieczne?

Nie jest to proste, gdyż ludzie często myślą, że to co robią dla innych jest ważne i istotne, że to ich obowiązek od którego nie powinni uciekać. Nie są w stanie wyobrazić sobie, że mogliby pewnych rzeczy nie robić.

Osoby nadmiernie odpowiedzialne mają zwykle poczucie, że świat się zawali, jeśli nie będą cały czas się starać. Dążą do pomagania oraz do wspierania innych nawet wtedy, gdy nikt o to nie prosi.

W pułapce niemocy

Jesteś na dnie. Próbujesz się wydostać. Wydaje Ci się, że wpadłeś do wypełnionej błotnistą mazią studni. Umysł odmawia posłuszeństwa i nie chce współpracować. Próbujesz wymyślić sposób na wydostanie się z pułapki. Twoje brudne i śliskie dłonie macają pionową ścianę, nie znajdując żadnych punktów zaczepienia. Mimo szczerych chęci, nie jesteś w stanie wykreować rozwiązania. Brak ci inspiracji i natchnienia. Z każdą chwilą jest coraz gorzej. Wylot studni i światło, które przez niego wpada są tak daleko, że nie masz nadziei na to, że kiedykolwiek tam dotrzesz.

Problem zaczyna cię przerastać.

Szaleństwo

 

„Człowiek potrzebuje odrobiny szaleństwa, inaczej nie zdobędzie się na to, by odciąć linę i być wolnym”
(Nikos Kazantzakis)

Czasem jesteśmy tak spięci wewnętrznie, że nie potrafimy podjąć nawet najprostszej decyzji dotyczącej naszego życia. Staramy się bardzo by wszystko co robimy, było zgodne z tym co myślą o nas inni ludzie: rodzina, znajomi, współpracownicy.

Kontrolujemy każdy swój krok, każde wypowiedziane słowo, bojąc się by kogoś nie urazić czy komuś nie zaszkodzić. Staramy się wypełniać standardy związane z tym jak widzi i opisuje świat nasze najbliższe środowisko.

Ambicja – rzecz dobra czy zła?

„Jeżeli jesteś niedojrzały, bądź niedojrzały – dzięki temu dopuszczasz możliwość dojrzewania […] Nie bądź fałszywy, nie bądź nieszczery. Jeżeli jesteś dziecinny, bądź dziecinny – co z tego? Bądź dziecinny. Zaakceptuj to, pozostań z tym. Nie stwarzaj podziału w swojej istocie, bo wtedy stworzysz szaleństwo. Bądź tylko sobą”. – Osho –

Podobają mi się te słowa, są prawdziwe. Przed tym co jest w nas – nie uciekniemy.

Przytoczyłam powyższy cytat w konkretnym celu. A mianowicie dlatego, że pomógł mi on uporać się z pewną sprawą, która wypłynęła na wierzch w ostatnich tygodniach, dotyczącą … ambicji.

Czy ciało może marzyć?

***

Czy ciało może mieć marzenia?

To pytanie wciąż wraca do mnie niczym echo, odbijające się od skał w pustym wąwozie. Umysł drąży je i skanuje, prowokuje do tego, by się w nie zagłębić. Nie daje spokoju, zmusza do zadumy i spisywania refleksji. A każda komórka mojego ciała mocno i pozytywnie reaguje na jego… natchnienia.

Dlatego dziś zagłębię się w ten właśnie temat. Niech się wypali i zapisze na tym skrawku mojego świata to, co siedzi we mnie, nurtuje i coraz mocniej rozgrzewa od środka.

Gniew – niechciana emocja

Czy warto się gniewać?

Większość ludzi nie czuje się dobrze ze swoim gniewem. Wstydzą się go, tłumią, maja problem z dostrzeżeniem i zaakceptowaniem tej emocji u siebie i u innych. Boją się odrzucenia oraz tego, że nie poradzą sobie ze swoją własną agresją.

A tymczasem okazanie gniewu w sposób świadomy i odpowiedzialny sprzyja budowaniu związków międzyludzkich. Poprawia wzajemne relacje i komunikację. Szczerość sprawia, że nie ma żadnych niedomówień, niewyjaśnionych uraz czy dąsów. O tym co boli, co się nie podoba – warto mówić

Nie poddawaj się!

Próbujesz czegoś po raz pierwszy i nie wychodzi Ci. Zagryzasz wargi, złościsz się, miotasz, starasz a tu … klapa. Widząc własną nieudolność, słabość oraz brak wiedzy, masz ochotę porzucić raz na zawsze zadanie, które właśnie wykonywałeś. Wypaliłeś się, zanim zacząłeś …

Pracujesz nad jedną sprawą już od pewnego czasu,  lecz efekty nadal nie są zadowalające. Przyglądasz się swojej pracy z rosnącą frustracją i wciąż zastanawiasz się nad tym, gdzie popełniasz błąd, dlaczego Ci nie wychodzi …